Analiza wzrokowa wymaga wielu żmudnych ale jakże przyjemnych ćwiczeń u dzieci z wieloma zaburzeniami. Przede wszystkim muszą zmierzyć się z tymi ćwiczeniami dzieci z dysleksją, skrzyżowaną lateralizacją, lewoocznością, afazją, i wieloma, wieloma innymi.
Ćwiczenia analizy i syntezy wzrokowej to ćwiczenia, które powodują, że dziecko uczy się dostrzegania elementów, ich detali, szczegółów, różnic. Dzięki tym ćwiczeniom doskonalimy u dzieci umiejętność dokonywania analizy, rozkładania obrazka czy przedmiotu na czynniki pierwsze i poddawania ich wnioskom. Ćwiczenia analizy i syntezy wzrokowej są jednymi z podstawowych ćwiczeń w terapii logopedycznej (bo jeśli jakiś czas czytacie mojego bloga, to wiecie, że logopedia to nie tylko dmuchanie w lustro), choć są dzieci, które nie będą ich wymagać, ale dziś nie o tym.
Najprościej rzecz ujmując, to zdolność odbierania materiału obrazkowego za pomocą zmysłu wzroku oraz dokonywania syntezy (wniosków) tych obserwacji. Profesor Jagoda Cieszyńska w książce „Metoda Krakowska wobec zaburzeń rozwoju dzieci” przedstawia cztery stadia dające się zauważyć i wyróżnić podczas procesu analizy wzrokowej. Są to: patrzenie (wykorzystanie funkcji fizycznych), oglądanie (odbiór znaczenia), aktywne spostrzeganie (szukanie elementu, różnicy), aktywne spostrzeganie w działaniu (np.: układanie wg wzoru, uzupełnianie obrazu). Bo można patrzeć, a nie oglądać (czyli widzieć tylko fizjologicznie obrazek, ale nie odbierać znaczenia). Można też aktywnie spostrzegać („pokaż, gdzie jest kot?”), ale można też aktywnie spostrzegać w działaniu („ułóż obrazek”). Każdą z tych aktywności dziecko osiąga stopniowo, a osiągnięcie jednej, warunkuje zdobycie kolejnej.
Źródło: https://logopedarybka.pl/2016/01/15/analiza-wzrokowa/
Umiejętność analizowania i syntezowania poprzez wzrok pozwala dziecku:
- Dostrzegać szczegóły i detale.
- Wnioskować o nich.
- Przejść do nauki czytania.
- Przejść do nauki pisania.
- Poznawać świat.
- Utrzymywać kontakt wzrokowy i uczyć się dialogu.
- Naśladować, a więc uczyć się.
Czy ćwiczy pani w domu z synem analizę i syntezę wzrokową tak jak prosiłam? Tak tak, układamy dużo puzzli. On jest w tym świetny pani Madziu!
I co Wy na to? Czy pani X z dialogu powyżej robi dobrze, czy źle? Robi i dobrze i źle 🙂
Dobrze, bo spędza czas z dzieckiem. Układają razem puzzle, więc mają okazję do rozmów (ja od razu widzę tu stymulację narracji i rozmowy, ale to takie zboczenie zawodowe 🙂 ). Można tu jeszcze dodać, że dziecko ćwiczy koncentrację, może trochę małej motoryki. Dla mnie tyle.
PUZZLE NIE ĆWICZĄ ANALIZY WZROKOWEJ
Czy puzzle i obrazki z części, które układamy podczas zajęć logopedycznych to to samo? No właśnie nie.
Zwróć uwagę, że puzzle mają specyficzne kształty – otwory i wypustki, które muszą się wzajemnie łączyć. Łączą się więc przede wszystkim KSZTAŁTY a nie ilustracje. Dziecko szuka gdzie jest puzzel z otworem z dwóch stron bo widzi, że właśnie taki będzie pasował w dane miejsce.
Składając obrazek z części (2, 3, 4 i więcej), który jest pocięty cięciami prostymi (czyli żadnych fal, zygzaków, szlaczków), dziecko nie ma wyboru jak spojrzeć na TREŚĆ obrazka. Kształt nic mu nie da, każdy element jest taki sam. Musi wytężyć wzrok, musi patrzeć i zobaczyć.
Dlatego też moi drodzy, układając puzzle nie robicie krzywdy dziecku. Spędzacie fajnie wspólny czas, relaksujecie się, dobrze bawicie. Ale nie ćwiczycie analizy wzrokowej.
Puzzle i obrazki do składania z części to nie to samo. A jeśli chcecie poczytać więcej o analizie wzrokowej i innych ćwiczeniach, które ją doskonalą, zaglądnijcie do mojego starszego artykułu: TUTAJ
A jeśli Wy macie swoje pomysły na ćwiczenia analizy i syntezy wzrokowej, dajcie znać w komentarzach. Zainspirujmy się nawzajem wszyscy i korzystajmy z naszych pomysłów, których jak wiadomo w terapii nigdy za dużo 🙂
